Patron szkoły

Patron szkoły, Tadeusz Staniewski, był wybitnym mieszkańcem naszego miasta, pierwszym burmistrzem Swarzędza w  niepodległej Polsce, a następnie przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego burmistrzem lub przewodniczącym Rady Miejskiej Swarzędza

Tadeusz Staniewski urodził się 25 pażdziernika 1873 roku w Kiełczewie, małej miejscowości pod Kościanem. Ojciec, Stanisław przez pewien czas studiował na Uniwersytecie Berlińskim, a póżniej pracował jako nauczyciel. Wcześnie osierocił rodzinę, zmarł, gdy syn Tadeusz miał zaledwie 2 lata. Wtedy matka przeniosła się do Poznania, gdzie mieszkali jej teściowie. Póżniej, po usamodzielnieniu się syna, przeprowadziła się do Swarzędza.

Przyszły burmistrz Swarzędza ukończył gimnazjum Fryderyka Wilhelma w Poznaniu. Nie zdobył wyższego wykształcenia, chociaż możliwe jest, że rozpoczął studia ekonomiczne na jednym z uniwerytetów niemieckich.

Tadeusz Staniewski przybył do Swarzędza ok. roku 1898 w okresie gdy jego mieszkańcy, aktywizowali się w różnych towarzystwach i organizacjach patriotycznych, dając odpór narastającej germanizacji. Klęska Niemiec w I wojnie światowej spowodowała nową sytuację polityczną Polaków żyjących w zaborze pruskim. Wypadki rozwijały się w tempie lawinowym, także w Swarzędzu. W dniu 13 listopada 1918 powołano Radę Robotniczo – Żołnierską pod przewodnictwem Tadeusza Staniewskiego, a w jego mieszkaniu (Rynek 12) utworzono biuro Rady. Staniewski musiał być bardzo znany ze swej działalności i postawy patriotycznej, bo choć był tutaj osobą napływową, to jednak w listopadzie 1918 roku właśnie z ramienia swarzędzkiej Rady Robotniczej i Żołnierskiej został wybrany delegatem do Sejmu Dzielnicowego. Tadeusz Staniewski miał wtedy 43 lata i odtąd jego kariera rozwijała się błyskawicznie. W grudniu 1918 roku powołano Straż Ludową i Radę Ludową a jej pierwszym przewodniczącym został Tadeusz Staniewski. Był osobą, która przejęła władzę w Swarzędzu z rąk ostatniego, niemieckiego burmistrza miasta. W lutym 1919 roku, już jako polski burmistrz żegnał oddział ochotników udających się  pod dowództwem Stanisława Kwaśniewskiego do powstania wielkopolskiego.

Staniewski był burmistrzem Swarzędza przez 10 lat, nieprzerwanie od 1929 do wybuchu wojny do 1939 roku oraz wcześniej w roku 1919. W latach 1920 – 1929 był przewodniczącym Rady Miejskiej oraz radnym.

W czasie pełnienia funkcji burmistrza podjął wiele incjatyw gospodarczych i społecznych. Za jego kadencji miasto zwiększyło swój obszar i zabudowę, zostało zelektrifikowane i częściowo zgazyfikowane. Burmistrz dbał o rozwój zakładów podległych Zarządowi Miasta oraz rozwój rzemiosła, czego dowodem jest budowa wystawienniczego pawilonu meblowego przy ul. Wrześińskiej. Był burmistrzem w okresie kryzysu gospodarczego lat 1929 – 1933. Uruchomił wtedy darmową jadalnię dla bezrobotnych, a dzięki pracom publicznym rynek w Swarzędzu wyłożono nową, brukową nawierzchnią. Współczestniczył w budowie kortów tenisowych oraz przyczynił się do powstania klubu sportowego „Unia”.

Działalność dla miasta, a wcześniej manifestowany gorący patriotyzm, przypłacił Tadeusz Staniewski życiem. Aresztowany po wejściu Niemiec do Swarzędza znalazł się w siedzibie gestapo w Poznaniu, poźniej w Forcie VII, skąd wywieziono go, już w bardzo złym stanie zdrowia, po licznych, okrutnych przesłuchaniach, szykanach i znęcaniu, do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie. Dotarł tam w sierpniu 1940 roku i po klilku dniach znalazł się w „bloku śmierci”, gdzie zmarł 25 sierpnia 1940. Symboliczny grób z przysłanymi żonie przez Niemców prochami znajduje się na cmentarzu przy kościele św. Marcina w Swarzędzu.

Po zakończeniu wojny w 1945 roku osoba Tadeusza Staniewskiego została całkowicie zapomniana. Dopiero po roku 1989 Rada Miasta nadała jednej z ulic swarzędzkich jego imię a od listopada 2005 roku przypomina go także tablica powstańcza w Rynku. 9 listopada 2010 nasza szkoła – II Liceum Ogólnokształcące i II Szkoła Policealna otrzymały imię Tadeusza Staniewskiego, aby jeszcze godniej uczcić postać tego wybitnego mieszkańca Swarzędza.